Özel Eğitimde Aile Faktörü

Çocukların il eğitimcileri Anne ve Babalarıdır. Dünyaya geldikleri andan itibaren çocukların hayatı keşfetme serüvenlerinde onlar vardır. Çocuğun hayatı öğrenmesi doğumla başlayan bir öğrenim sürecidir. İlk eğitim kurumu ailedir ve çocuk annenin sıcaklığını, babanın sakallarının sertliğini, gülmeyi, yürümeyi, konuşmayı ve bunlara benzer her küçük detayı ailede öğrenir. Bu nedenle ebeveynlerin çocuklarına kolaylaştırıcı ve yol gösterici bir konumda bulunmaları, onlar için gerekli sosyal ortamı sağlamaları başlıca görevlerindendir.

Çocuklar için ailenin gelişimleri üzerindeki etkileri bu denli önemliyken özel eğitime gereksinim duyan çocuklarda bu durumun öneminin çok daha fazla olduğunu belirtmemiz gerekir. Çünkü özel eğitim ihtiyacı duyan çocukların gelişimini etkileyen iki önemli faktör ev ve okul yani aile ve eğitimdir.

Aile eğitiminin temel amacı çocuğun en iyi şekilde büyümesine ve gelişmesine yardımcı olmak; okul aracılığıyla kazanılan olumlu değişmelerin devamlılığını sağlayabilmektir.

Çocukların en fazla vakit geçiridikleri kişiler aileleridir ve onlar çocuğun gözünde önemli bir yer tutmaktadır. Bu nedenle ailenin eğitime ortak olması daha güçlü bir ilerleme kaydetmek için çok önemlidir.

Aile, çocuğun eğitimine nasıl katılım sağlayabilir?

• Çocuklarına karşı sabırlı olmalı, kararlı olmalı, ilerleme kaydedeceğine dair inanca sahip olmalı ve özverili olmalı.
• Diğer yaşıtlarıyla birlikte vakit geçirebilecekleri park gibi ortamlara götürerek sosyal hayata katılımlarını sağlamalı.
• Çocuktaki öz güven duygusunu arttıracak evin günlük yaşamında yapılan aktivitelere katılımlarını sağlamalı.

Çocuklarının iyiliklerini düşünürek ihtiyaç duydukları herşeyi onların yerine yapmak, çocukta sorumluluk bilincinin gelişmesine engel olması ve kendine güveninin olmaması gibi olumsuz sonuçlar doğurabilmektedir. Bu nedenle onların yapabilecekleri ufak işlerden başlayarak onlara görev vermek, kendiyle ilgili küçük işleri kendi başına yapabilmesine imkan vermek çok daha fayda sağlayacaktır.

Her çocukta olduğu gibi özellikle özel gereksinimli çocuklar farkedilmek, anlaşılmak, dinlenilmek ister. Onların anlatmaya, belirtmeye çalıştıkları şeyleri geçiştirmek yerine önemsendiğini hissettirmek çok çok önemlidir.